Tenis stołowy wymyślili Chińczycy około XVII wieku. W 100 lat później trafił do Europy za pośrednictwem żeglarzy.
Pierwszy turniej rozegrano w Londynie pod koniec XIX wieku, pierwsza zaś (angielska) federacja powstała w 1902 roku. Pierwsze mistrzostwa świata rozegrano również w Londynie w 1926 roku. W tym samym roku powstała Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego.
W tej dyscyplinie sportu jest tylko kilka niewielkich różnic w zasadach gry osób niepełnosprawnych - wynikają one z siedziska zawodników na wózkach. Gracze nie mogą dotykać nogami podłogi i dla zachowania wyrównanych szans muszą siedzieć na wózkach.Zawodnicy sklasyfikowani są w 10 grupach w zależności od niepełnosprawności. W grupach 1-5 znajdują się tetraplegicy i paraplegicy, w pozostałych zaś osoby, które, siedzą na wózkach, grają nie poruszając wózkiem. We wszystkich grupach gra się single i deble.
Tenis stołowy we wszystkich swych odmianach jest grą ciekawą i dynamiczną. Rzadka w sporcie zdarza się, by o jeden zaledwie punkt zawodnicy walczyli ponad 2 godziny (!), jak to się stało w 1936 roku, podczas gry pomiędzy Polakiem Alexem Erlichem a Rumunem Ferencem Panethem. Światowymi potęgami sportowymi w tenis stołowy osób niepełnosprawnych są Koreańczycy (Kyoung Sik Choi), Chińczycy (Gui Xiang Ren), Norwegowie (Tommy Urhaug), Austriacy (Stanislaw Fraczyk), Czesi (Jolanta Matouskova), Niemcy (Monika Sikora Weinmann), Hiszpanie (Jose Manuel Ruiz) i Polacy (Natalia Partyka, Małgorzata Grzelak). Do czołówki należą też Francuzi i Szwedzi.