O Boccia

Boccia wywodzi się z Włoch (bocce) oraz z Francji (boule lub Petanque). Jako dyscyplina sportowa uprawiana jest w ponad 50 krajach. To dyscyplina adaptowana, skierowana przede wszystkim do osób z zaburzeniami centralnego układu nerwowego (Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, zanikami mięśniowymi). Jest jednocześnie  jedną z trzech dyscyplin paraolimpijskich, które nie posiadają swojego odpowiednika w programie olimpijskim.
Boccia jest najszerzej spopularyzowaną w Polsce dyscypliną paraolimpijską. Z uwagi na posiadane schorzenie i stopień niepełnosprawności, zawodnicy podzieleni są na cztery klasy - BC1, BC2, BC3, BC4 i od 2015 roku dodatkowa klasa BC5.

Wymiary boiska wynoszą 12,5 x 6 m. Do gry używa się niewielkich bil  wypełnionych granulatem – jednej białej („Jack”),  sześciu w kolorze czerwonym oraz sześciu  niebieskich.  Rzut bilą na boisko odbywa się poprzez rzucenie, kopnięcie lub rzut przy pomocy sprzętu wspomagającego (w kształcie rynny). Niepełnosprawni zawodnicy biorą udział w grze stojąc lub siedząc (wózek, krzesło). Dopuszczany jest udział asystenta umożliwiającego grę zawodnikom, którzy wymagają pomocy.

Celem gry jest wrzucenie na boisko bili białej, a następnie umieszczenie przy niej, jak największej ilości bil jednego koloru. Zawodnicy rzucają bile tak aby umieścić je jak najbliżej bili białej.  Po wyrzuceniu wszystkich bil, kończy się runda. Sędzia ogłasza wynik, który jest sumą ilości bil jednego koloru, znajdujących się najbliżej bili białej.